Ik ben net klaar met een parelsnoer te herstellen voor een klant. Een eenvoudig maar mooi halssnoertje in echte parels. Het slotje was echter stuk en het snoer gebroken. Dat is uiteraard geenenkel probleem; Ik knoop het met veel plezier terug en voorzie het van een nieuw slotje.
Toen de dochter van de klant mij vroeg of ik het kon herstellen dan heb ik het even bekeken en haar verzekerd dat dit geen enkel probleem was. Ik keek dan ook raar op toen ze opeens tranen in haar ogen kreeg en me uitvoerig begon te bedanken. Ik was een beetje verbouwereerd door haar, naar mijn gevoel toch wel wat overdreven, reactie op wat toch een beetje een routineklus is wanneer je wat kent van parels knopen.
Toen ze mijn verbaasde uitdrukking zag vertelde ze me dat dit een parelsnoertje was van haar moeder Haar vader was nog niet zo lang geleden overleden en dit was een snoertje dat haar moeder van haar vader had gekregen. Het was echter stuk gegaan. Op een dag was ze speciaal met dit snoertje naar de grootstad getrokken en bij 3 verschillende juweliers binnen gegaan om te vragen dit te willen herstellen. Bij geen van de drie vonden ze het nodig deze mevrouw te helpen. Bij de laatste zaak had men haar verteld dat dit halssnoer echt niets waard was en ze dit niet deden.
Hoe onmenselijk kan men soms toch zijn. Met welke arrogantie reageert men soms toch zo enorm bot op een vraag. waar is het beetje begrip en is "waarde" dan alleen maar in centjes uit te drukken ?
Dit halssnoer is vor deze mevrouw meer waard dan alle fortuinen ter wereld. En zeg nu zelf, het is toch supermooi ?
Juwelen en onderdelen en zo veel meer : www.toffedingetjes.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten